In september, vlak na de lancering van het boek, liep ik niet toevallig langs de etalage van Van Stockum De Vries waar achter glas de blauwe omslagen van Mons Aurea lonkten naar mogelijke kopers. Een jongen van een jaar of dertien met aarzelende gezichtsbeharing waaruit bleek dat hij op de rand van de puberteit verkeerde, riep luidkeels tegen zijn moeder: 'Kijk daar eens, daar heeft oma toch op school gezeten? Daar vertelde ze altijd over’. 'Ja,' antwoordde de vrouw ‘dat is misschien wel leuk voor Sinterklaas’.
Ik volgde hen de winkel in en keek hoe de jongen het boekje doorbladerde. ‘Leuk boek, toevallig ken ik de schrijfster, zei ik glimlachend tegen hem. Hij keek verbaasd. 'Nee, haha grapje,' haastte ik me te zeggen en zag hoe hij het boekje weglegde en een ander boek oppakte. Ik schoof achterwaarts weg naar de afdeling Managementboeken en maakte dat ik wegkwam.
Ik vind het jammer dat ik niet in de hoofden van de lezers kan kijken. In gedachten zie ik ze zitten op de bank, kopje thee ernaast. Eerst bladeren? De flaptekst nog eens lezen. Her en der een stukje lezen of alles achter elkaar? En schuiven ze het nadien met een tevreden zucht na lezing in de boekenkast? Ik kreeg lieve en aardige reacties van familie en vrienden.
Maar ja, dat zijn geen onbevooroordeelde lezers. Ik had me er al bij neergelegd dat ik het nooit te weten zou komen maar onlangs kreeg ik een mailtje van een lezer die schreef: ‘Wat een geweldig mooi boek vond ik in mijn brievenbus. Ik ben ook erg blij met de prachtige kaart die u erbij heeft gedaan’. Dank je wel lieve lezer! Dit soort berichtjes kleuren mijn dag.
Zelf oordelen of de geschiedenis van Mons Aurea jou aanspreekt? Er zijn nog een klein aantal exemplaren te koop.
Comentários